Sene oldu ikibinsekiz...Çocukluğumdaki gibi değil artık yeni yıl heyecanı.. Heyecan bile yok desem yeridir. Hatta heyecanlanınca çocuk gibi hissediyorum kendimi; gülümsemeye bahanedir bu tür çelişkiler hep; o yüzden severim bu tür çelişkileri, kelime oyunlarını. Neden yok oldu o çocukluk heyecanları? Son günlere sıkışan "yeni yıl düşleri"nin birkaç haftada "yeni hayal kırıklıklarına" dönüşmesi midir bence acaba? Çocukken az ile yetinmeyi bilip en çok istediğimiz bir hayal üzerine yoğunlaşabiliyorken büyüdükçe maymun iştahlı olup biraz ondan biraz da bundan dememizden ve bundan dolayı okkalı birkaç şamar yememizden midir zamanında sizce?
Ben "saygı" diliyorum herkes için... Sevgiden geçtim çoktan...
Canım Seçil'im ile birlikte idim yeni yıla girerken, heyecanım ondandır...
No comments:
Post a Comment