Seni seviyorum...

Seni seviyorum, ötesi, seni sevmeyi de çok seviyorum. Seni "sevmenin" bana hissettirdiklerini anlatmak için kendi hislerimi anlamaya çalıştığım an, ahh işte o "an"... O anı çok seviyorum. Ne söylersem söyleyeyim, ne kadar söylersem söyleyeyim yine de yetmeyeceğini hissettiğim anı seviyorum, çünkü o zaman ne kadar inanılmaz ve büyüleyici bir his olduğunu farkediyorum, yeniden... O "an" zamanı durdurabildiğim anmış gibi hissettiriyor... Saniyeden bile kısa bir zaman diliminde derinlerden bi yerlerden gelen hislerimin sanki hepsini görebiliyor, hissedebiliyor, anlayabiliyor, anlatacak gibi oluyor ve neredeyse hiçbirini anlatamıyor, anlatamadıkça o "an" içinde uçtuğumu ve tüm yaşamım boyunca böyle bir hazza "seni sevmekten" başka hiçbir şekilde ulaşamayacağımı hissediyorum. Seni seviyorum...