Bugün tam 8 yıl oldu... Daha dün gibi hissediyorum ama... Zaman ne çabuk geçiyor ve geçerken de ne çabuk unutturuyor bazı şeyleri. Bu unutkanlık acaba insanların doğal bir kendini savunma yöntemi mi? Üzücü ve acı veren şeyleri unutmak ve böylece daha olumlu düşünerek yaşamak. Yoksa tam tersi mi doğru olan; o üzücü ve acı veren anıları unutmayıp asıl o zaman mı kendini korumak mümkün? Herkes kendine uygun olan yöntemi seçer elbette; ama en azından bugün hatırlanması gereken şeyler var...
2 comments:
Hala bir binaya girdiğimde şu an deprem olsa ne yaparım diye düşünürüm..Aslında bu şekilde yaşamak deprem korkumu yenmemi de sağlıyor..
Güzel bir yöntem geliştirmişsin Krep; ben de zamana zaman deprem olsa ne yaparım diye kare kare plan yapıyorum kendimce.. Deprem değil de ülke olarak duyarsızlığımız beni asıl korkutan..
Post a Comment